Het waargebeurde sprookje van boer John en de magische aarde

Lang, lang geleden, in een ver en wonderlijk land, leefden er eens twee boeren: John en Thomas. Ze woonden in Amerika, een land ver van hier, waar de velden toen nog weids waren en de zon gul scheen. Boer John hield van zijn varkentjes, maar het noodlot leek hem telkens te treffen, want om de haverklap werden zijn varkentjes ziek. Ze lagen dan lusteloos in de hoeken van hun stallen, met koude rillingen die door hun kleine lijfjes trokken. Elke keer moest de dierenarts langskomen om hen weer op de been te helpen.

Soms herstelden de varkentjes dankzij medicijnen en zorg, maar er waren ook momenten dat ze het niet overleefden.
Boer John’s hart was zwaar van verdriet, want hij hield zielsveel van zijn slimme, lieve diertjes.

Wat hem echter het meest verbaasde, was dat de varkens van zijn buurman Thomas nooit ziek leken te worden. Boer Thomas hoefde nooit een dierenarts te laten komen, en zijn varkens blaakten altijd van gezondheid.

John begreep er niets van! Hij zorgde toch even goed voor zijn varkens?
Ze kregen net zoveel aandacht, hetzelfde goede voer, en minstens evenveel liefde.
Waarom werden zijn dieren dan telkens ziek, terwijl die van Thomas vrolijk en gezond door het leven gingen? Hij vond het heel oneerlijk!

De varkens van beide boeren hadden de vrijheid om naar hartenlust te wroeten in de grond.
Je moet weten, dat kon toen nog, want dit verhaal speelt zich af in een tijd van lang geleden – wel honderd jaar terug.

Boer John die een nieuwsgierige en bedachtzame man was, begon zich af te vragen of het misschien aan de grond zou kunnen liggen.
“Zou er iets bijzonders in de grond van boer Thomas zitten?” dacht hij bij zichzelf.
‍
Om het zeker te weten, besloot hij de bodem van zijn eigen land en het land van Thomas te laten onderzoeken.
Hij liet de beste geleerden uit alle hoeken van het land komen, mannen met dikke brillen en lange baarden, die alles wisten van de aarde.

En wat denk je? De geleerden deden een ontdekking die niemand had verwacht! De varkens van boer Thomas wroetten dagelijks in een heel bijzondere grond, rijk aan zeldzame voedingsstoffen. De aarde waarop zijn boerderij stond, was van onschatbare waarde. Het bleek dat de bodem miljoenen jaren oude humus bevatte, doordrenkt met meer dan 72 mineralen, 18 aminozuren, 15 organische zuren en 5 vitaminen.
Boer Thomas zat op een plantengoudmijn!

“Maar als deze grond zo goed is voor de varkens,” bedacht Thomas.“Dan moet het toch ook goed zijn voor mij en voor andere mensen?”
Er was echter één groot probleem: een mens eet natuurlijk geen grond. Dat zou toch wel heel vreemd zijn! Wat moest hij nu doen?

Maar, zoals je weet, was Thomas een slimme boer, die niet zomaar bij de pakken neer gingen zitten.
Hij dacht diep na en zocht naar een oplossing. En na vele dagen en nachten van overpeinzingen riepen hij op een dag luid: “Eureka!”
Hij had het gevonden!

Met zijn boerenslimheid had hij een eenvoudig, maar briljant plan bedacht: hij zou de grond filteren met water! Op die manier kon hij de werkzame stoffen uit de aarde halen, zonder dat iemand grond hoefde te eten.

Zo gezegd, zo gedaan. Hij maakte een drankje van de mineralen uit de grond, en tot zijn vreugde werd hij net zo gezond als zijn varkens.

Hij deelde zijn ontdekking met boer John en vele anderen, en al gauw leefden ook zij in goede gezondheid.
En zo leefden zij, de varkentjes en vele anderen nog lang en gelukkig!

---------------------

Wil je meer weten van het productieproces van SMPL72 fulvinezuur, het low tech filterproces, de goedkeuring door de Natural Products Organisation en nog vele anderen? Dat vind je hier.